Gewoon domme pech...
Soms lopen dingen niet zoals gepland. Fokken is niet altijd vanzelfsprekend.
Graag wil ik mijn ervaring met jullie delen. Het zal een lang en uitgebreid verslag zijn met foto’s die niet voor iedereen geschikt zullen zijn. Uiteraard heb ik toestemming gevraagd aan de dierenartsen en paraveterinairen om foto’s te maken en deze te verwerken in dit verslag.
Op 28 augustus 2017 zijn de pups van het T-nest geboren. Precies op de uitgerekende dag, 63 dagen na de eerste dekking. Echter niet via de natuurlijke weg, maar helaas via een sectio (keizersnede).
Een week voor de uitgerekende datum begon ik met de temperatuur van Kyra bij te houden. De lichaamstemperatuur is een goede graadmeter om vast te stellen of de bevalling in aantocht is. 12 tot 24 uur voordat de daadwerkelijke bevalling begint, kan de temperatuur dalen met soms wel 1,5 graad. Maar dan nog heb ik ervaren dat dit niet altijd betrouwbaar is, want niet iedere teef heeft een goede daling. Kyra had totaal geen problemen met de thermometer, anders had ik haar daar absoluut niet mee gepest. Haar gemiddelde temperatuur lag rond de 37.7. Zaterdag middag 26 augustus begon deze te dalen. Ze zat ineens op 37.2 en op 28 augustus om 1:00 uur (‘s nachts) was haar temperatuur op z’n laagst (36.7). Dit ging gepaard met de nodige rillingen, graven, onrust en spugen. Marc is die nacht bij haar gebleven zodat ik wat uurtjes kon slapen. De ontsluitingsfase kan namelijk nog wel enkele uren in beslag nemen. Hierbij geeft de lichaamstemperatuur ook aan (schiet ineens omhoog) als de pups in aantocht zijn. Om 6:00 uur ‘s ochtend maakte Marc mij wakker dat haar temperatuur ineens 38.1 was, dus hoger dan gemiddeld! Nadat ik mij had aangekleed en opgefrist ben ik bij haar gaan zitten en is Marc even gaan slapen. Rond 6:30 uur zag ik de eerste perswee. Nog geen overtuigende, dat mag. Bij 1 van de weeën kwam er ook ineens vruchtwater vrij. De eerste pup kan altijd wat langer duren, als ze eenmaal bezig is dan heeft een teef maar een paar goede persweeën nodig om een pup geboren te laten worden. Maar ik vond het toch wat lang duren. Meestal helpt een kleine wandeling om het wat beter op gang te krijgen. Even poepen en plassen en weer terug haar werpkist in. Ze kreeg inderdaad wat sterkere weeën, daar lag het niet aan. Rond een uur of 9 heb ik de dierenarts gebeld dat ik er aan kom en natuurlijk de situatie uitgelegd. Ik had het vermoeden dat er een dode pup in de weg zat. Ik voelde namelijk geen pup of vruchtblaas toen ik haar toucheerde en ze een perswee had. Onderweg naar de dierenarts hoopte ik stiekem dat er toch een pup geboren zou worden. Maar na een uur rijden lag Kyra vrolijk in auto te wachten op wat er komen gaat.
In de kliniek stond de arts al op mij te wachten. Zij constateerde hetzelfde als mij bij het vaginaal toucheren. Ze wilde graag een echo maken om te zien of er nog hartactiviteit waarneembaar was. Gelukkig was dit het geval. Beide waren we het er over eens dat Oxytocine geven geen optie was, er was immers nog niks geboren. Door de weeën op deze kunstmatige manier op te wekken, is de kans alleen maar groter dat er dode pups geboren kunnen worden, omdat ze nog niet goed ingedaald waren en als het waren in de verdrukking komen.
Een röntgenfoto zou de doorslag moeten geven, het aantal pups.
4 waren er te zien, 4 enorm grote pups. En de boosdoener was een dikke dwarsligger. Met geen mogelijkheid kon Kyra deze er op een natuurlijke manier uitwerken. Dus de keus om een keizersnede te doen was voor mij gemaakt.
En toen ging het ineens snel. Nadat ik Kyra gewogen had (32,2 kilo), kreeg ze een spuit in haar dijbeen, een slaapmiddel. Binnen een paar minuten lag ze in de behandelkamer te slapen op de grond.
Een paraveterinair (assistente) hielp mij mee Kyra tillen naar de voorbereidingsruimte. Daar werd ze voorbereid op de sectio.
Er werd een katheter in de ader geplaatst (infuus) zodat ze tijdens de ingreep voldoende vocht, maar ook medicatie kunnen toedienen.
Haar buik scheerde ze kaal en er werd een zachte siliconen buis (=tube) in de luchtpijp gebracht om de juiste hoeveelheid zuurstof en eventueel narcose gas te garanderen in de longen.
Vervolgens werd Kyra op de operatietafel gelegd, uiteraard op haar rug. Haar poten werden gefixeerd en ze werd aangesloten aan allerlei apparatuur, zoals ECG, capnograaf, pulsoxymeter en een isofluraanmeter.
ECG: dit apparaat meet elektrische stroompjes die in het hart voor het samentrekken van de hartkamers en de hartboezems zorgen. Hiermee wordt de functie van het hart gecontroleerd.
Capnograaf: meet het gehalte aan zuurstof (O2) en aan koolzuurgas (CO2) in zowel de inademings- als de uitademings lucht.
Pulsoxymeter: meet het percentage van zuurstof in rode bloedcellen. Hiermee wordt gecontroleerd of de zuurstof die de hond inademt ook werkelijk in het bloed terecht komt.
Isofluraanmeter: apparatuur om het gehalte van het narcose gas te meten dat de hond in- en uitademt.
Terwijl Kyra op de operatietafel werd voorbereid, is de arts minuten bezig met handen wassen volgens een bepaald protocol. De handen zijn dan schoon, maar niet steriel. De operatiekamer zelf is ook niet steriel. Alleen het te opereren gebied/lichaamsdeel wordt voor de operatie begint gedesinfecteerd. De operatiejassen, handschoenen, overige spullen en de instrumenten die gebruikt worden tijdens de ingreep zijn wel steriel. Kyra werd ook netjes opgepoetst en de arts legde, nadat zij ook helemaal steriel stond, een steriel operatiedoek/zijl over Kyra heen.
Een stagiair die zijn eerste stagedag had, stond bij een andere operatie mee te kijken. Volgens mij hadden ze hem er bij geroepen om met deze ingreep mee te kijken. Kon hij meteen zien dat, zodra de pups geboren worden, het toch wel aanpoten is.
De arts begint aan de operatie. Deze maakt een incisie, eerst de huid, dan de onderhuid en daarna wordt de peesplaat geopend en wordt de baarmoeder opgezocht. Ter hoogte van de splitsing van beide baarmoederhoornen wordt de baarmoeder geopend. Bij voorkeur wordt er maar 1 wond gemaakt.
De arts pakt een pup en haalt deze uit de baarmoeder. Allemachtig wat een joekel! De pup wordt uit het vruchtvlies gehaald en de navel wordt afgeklemd met een steriele arterieklem. De navelstreng wordt eraf gescheurd, net zoals de moeder dat zou doen. Op die manier kneus je de navelstreng waardoor de kans op bloedingen gering is.
Een assistent staat met een handdoek klaar om de pup letterlijk te vangen. De arts mag namelijk de niet steriele handdoek aanraken. Als de pup is opgevangen, gaat een assistent met een slijmzuigertje de neus en keel van de pup schoonzuigen. Ondertussen is het heel belangrijk de pup goed droog en warm te wrijven. Op die manier komt de ademhaling op gang. Dit hoef je niet te voorzichtig te doen, maar tussendoor de pup wel de kans geven te kunnen ademen. Warm houden is belangrijker op het moment dat de ademhaling goed is. Pup nummer drie is waarschijnlijk de boosdoener, een dikke reu die niet op de juiste manier voor het geboortekanaal zat.
Een paraveterinair bindt de navelstrengetjes af met een klein draadje en onderzoekt of de pups geen gespleten verhemelte hebben of andere waarneembare afwijkingen. Doen de pups het goed, dan komen ze te liggen in een warme couveuse tot de moeder goed uit de narcose is bijgekomen. In de couveuse worden ze ook nog goed in de gaten gehouden of hun ademhaling goed is. Een slang met zuurstof zorgt er voor dat ze voldoende zuurstof binnen krijgen.
Ondertussen vraagt de arts nieuwsgierig naar de gewichten van de pups. Als ik de pups weeg, sta ik zelf ook wel te kijken van de gewichten: 480, 480, 500 en 520 gram! Als ik terug kijk naar het gemiddelde geboorte gewicht van de andere nesten die ik heb gefokt, zit dat op ongeveer 350 gram.
Als de laatste pup uit de baarmoeder gehaald is, wordt Kyra weer netjes dichtgenaaid met oplosbare hechtingen. Eerst de baarmoeder, dan de peesplaat, de onderhuid en als laatste met een zeer mooie techniek de huid. Je ziet geen hechtdraad zitten waar de pups eventueel met hun nageltjes achter kunnen blijven haken. Heel mooi gedaan.
Een paraveterinair maakt Kyra netjes schoon, dient medicatie toe (pijnstillers, antibiotica en een middel om weer uit de narcose te komen) en verzorgd de wond met een wondzalf. Apparatuur wordt afgesloten, de tube werd uit haar keel gehaald en Kyra werd in een hok gelegd met vloerverwarming om bij te komen. Binnen 2 minuten wilde ze al opstaan. Ze hoorde haar pups op de achtergrond en wilde er naar op zoek. Dus snel de pups bij hun moeder neergelegd. Kyra deed het meteen zo ongelooflijk goed, ze accepteerde haar pups zonder twijfel. Meteen lekker poetsen en de pups ook wat laten drinken. Toen Kyra goed bij kennis was en zelf de auto in kon springen, zijn we lekker naar huis gereden. Daar stond een schone werpkist klaas voor Kyra en haar 4 pups.
Achteraf ben ik blij dat ik deze beslissing heb genomen en snel heb gehandeld. In het belang van Kyra, maar ook voor de pups. 4 van de 4 pups hebben het gered. Als je te lang wacht, kan het maar zo zijn dat 1 of meerdere pups het niet hadden overleeft, of dat de teef er veel slechter van af had geweest. Maar het blijft moeilijk om te bepalen wanneer je de natuur nu een handje moet helpen?! Soms ben je te ongeduldig of juist te geduldig. Door te Googlen wordt het ook niet makkelijker. Ik heb naar mijn verstand en gevoel geluisterd.
Voor een Mechelse Herder is een keizersnede gelukkig eerder een uitzondering dan regel. Wij hadden gewoon de pech. Het vorige nest van Kyra was immers probleemloos op de normale manier geboren zonder gekke dingen. En ondanks nu deze keizersnede, is het goed mogelijk dat het de volgende keer gewoon weer volgens de boekjes gaat. Natuurlijk kijk ik ook naar de rede, waarom heeft de teef een sectio nodig? Mocht een tweede sectio noodzakelijk zijn, dan sluit ik daarna die teef wel uit voor de fok. Voornamelijk ook omdat het toch een zware buikoperatie is en er dan 2 wonden in de baarmoeder zitten.
Ik wil graag afsluiten met een dankwoord. Dierenkliniek Putten, de dierenartsen en de paraveterinairen, bedankt voor jullie snelle handelen, de mogelijkheid om deze foto’s te maken en te delen, de tijd en het lachen (want er is altijd wel ruimte voor een geintje). Tot over 6 weken als ik met de pups weer terug kom om te enten en chippen.
Tot de volgende ronde!
- San -
