Blog, Bloggen, Geblogd
Hier is hij dan, mijn eerste blog, yeah!
Al enige tijd wordt er aan mij gevraagd: "San, waarom ga je geen blog (of vlog) maken?" Nou, omdat ik... weet ik eigenlijk niet. Na mij er wat in verdiept te hebben wat bloggen en vloggen is, leek mij het bloggen toch leuker.
Waarschijnlijk heb ik een boeiend leven dat mensen er om vragen. En eigenlijk heb ik dat ook, een boeiend leven, vind ik. Ik heb namelijk van mijn hobby mijn passie gemaakt; honden! En wat voor honden, echte hele gevaarlijke Herders.
Naast mijn taak als moeder van een fantastische dochter van bijna 1, heb ik namelijk ook een werkhondenkennel en train honden binnen de KNPV. In mijn blogs ben ik eerlijk, open en rechtstreeks, zonder mensen opzettelijk te willen kwetsen. Ik spreek altijd vanuit mijn eigen ervaringen. Ook kan ik soms best sentimenteel zijn. Ik wil proberen iedere week een blog te schrijven met iedere week een ander onderwerp. Denk aan voeding, training, verzorging, kleding, vervoer en andere ervaringen.
Laten we bij het begin beginnen, waar mijn passie voor de werkhond is begonnen.
Als tiener was ik veel te vinden op de hondenschool van mijn moeder. Deze hondenschool stond er om bekend dat wij niet terugdeinsde van de wat moeilijkere honden. Zo gaf ik les aan groepen mensen met hun "vechthonden", hadden we een groep met werkhonden en begeleidde we mensen met probleemhonden. Wij hadden thuis ook herders. Bruno, een Mechel x Rottweiler en Kalief, een iets te grote Beauceron. Later kwam daar Donna bij, een blauwe X Mechelse Herder. Met Kalief en Donna heb ik enorm veel plezier gehad in het trainen. Maar ik wilde meer.
In 2002 kreeg ik mijn aller eerste hond, mijn eigen maatje om me te gaan trainen. Zijn naam was Rocco. Hij is gefokt door mijn moeder en geboren in Rotterdam (net als ik trouwens). Hij was mijn wens die uitkwam. Hij werd als eerste geboren en ik wist meteen dat dat mijn Rocco was.
Via een oud collega (Paul) van mijn vader konden Rocco en ik bij een vereniging in Heerjansdam terecht. Dat is ook meteen mijn geluk als vrouw geweest, dat ik via een bekende deze sport in ben gerold. Ik hoor namelijk regelmatig om mij heen dat een vrouw moeilijk geaccepteerd wordt in deze mannenwereld. Op deze vereniging heb ik veel geleerd. Hoe ik dingen wil gaan aanpakken, of hoe ik het juist niet wil doen. Rocco was nog jong, maar liet al op jonge leeftijd zien dat hij echt wel veel kwaliteiten had.
In deze periode probeerde ik mij ook te verbreden en dook het internet op. Daar vond ik een KNPV forum. Op dat forum heb ik veel mensen leren kennen met enorm veel kennis. Met de meeste is er nog steeds een leuk contact.
2003 ben ik verhuisd naar de Veluwe (wat een verschil...) en heb ik helaas de hondenschool en de vereniging in Heerjansdam achter mij moeten laten. Gelukkig kon ik terecht bij PHV Ons Genoegen in Nieuw Milligen. Ook nadat ik verhuisd was naar de Flevopolder, bleef ik actief in Nieuw Milligen. Een vereniging waar je goed kan trainen is de reisafstand waard. Dat bewijzen de dikke certificaten die nog steeds trots aan de muur hangen.
2005 was het jaar dat ik mijn eerste nestje heb gefokt. Dit was met Zora, een zwarte Mechelse Herder teef en Rocco. Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment op mijn werk heb gezegd dat ik meteen naar huis moet omdat Zora het zo zwaar had. Ze zat een paar dagen voor de uitgerekende datum en als ik even de deur uit moest, begon ze enorm te zeuren en te piepen. Ze moest mij er waarschijnlijk bij hebben als steun.
Nadat het A-nest was uitgevlogen had ik de smaak te pakken. Ik vond het fokken van een nestje pups zo interessant en geweldig. Het begint met het uitzoeken van geschikte honden, testen van hun karakter, gezondheid moet perfect in orde zijn. Ook het vinden van geschikte baasjes voor de pups. Ik vond het ook belangrijk om de kennel een naam te geven, als een soort herkennings punt. De naam "van Rosan" is afgeleid van Rocco-Sandra. Rocco was immers mijn eerste hond en de stamvader van de kennel. Ook heb ik in 2005 de website www.whk-rosan.com opgezet. Deze website heeft tot nu toe bijna 600.000 bezoekers gehad van over de hele wereld. Het doel van deze website was pupkopers op de hoogte te houden met foto's en verslagen. Facebook was toen nog niet zo hot. Na het A-nest kwam uiteraard B, C, D, E etcetera. Bij ieder nest zorgde ik er voor dat ik, in de week dat de teef uitgerekend was, vrij had van het werk. Alles plande ik om een nest heen zodat ik alle tijd en aandacht daarin kon stoppen.
Toen het fokken serieuzer werd, leek het handig om teven uit te plaatsen in gastgezinnen. Dat is begonnen met Brandy. Zij is de moeder van het B, C en E-nest. Nadat ik vond dat er niet goed voor Brandy werd gezorgd, ook na herhaaldelijk advies gegeven te hebben, en de zeer geringe interesse vanuit het gastgezin, heb ik besloten haar niet meer terug te plaatsen. Het hoofdstuk gastgezinnen is een complex iets en zal ik dan ook een keer in een andere blog verwerken.
Inmiddels zitten we in 2017 en is er in de afgelopen jaren veel gebeurd en veranderd in mijn leven en ben ik dolgelukkig in waar ik nu ben. Het fokken en het sporten met de honden zit in mijn systeem en wil ik voorlopig niet opgeven. Om te blijven trainen ben ik in 2014 op zoek gegaan naar een andere vereniging. En dat is nog niet zo makkelijk. Ik heb inmiddels mijn eigen stijl van africhten ontwikkeld en ik kan best een rare zijn in de omgang (zelfkennis). Bij PHV Meppel ben ik een paar keer gaan kijken en trainen en mocht er uiteindelijk blijven plakken. Een club met veel kennis en dat blijkt ook uit de resultaten die er zijn behaald. In 2015 heb ik onder de vlag van PHV Meppel en mooi certificaat behaald met Shelby met 428 punten.
Eerder schreef ik al dat een goede club waar je je op je best voel en daar waar iedereen gewaardeerd wordt, erg belangrijk is. Inmiddels ben ik weer verhuisd en is club Meppel voor mij een uur rijden. Ik heb dit er echt voor over.
Maar goed, dat was dus even in sneltempo een beknopte (ahum) uitleg van wie ik ben en wat ik doe. Dat wat ik doe, denk en meemaak wil ik iedere week in een blog met jullie delen. Er komen door de week heen veel dingen op mijn pad waar ik tegenaan loop of wat mijn aandacht trekt.
Tot de volgende ronde!
- San -
